Je zult het wel gezien hebben als je de afgelopen twee weken de winkel hebt bezocht: onze etalage is een extra inpakhoek geworden. Menig marketing goeroe zal er schande van spreken, maar daar hebben we geen boodschap aan. We hebben gewoonweg meer ruimte nodig. Ieder jaar groeien de relatiegeschenkorders in aantal en omvang. En vanwege corona willen we de drukte achter en voor de toonbank verkleinen. Dus hebben we de etalage opgeofferd. Ook het bord dat de afscheiding vormt tussen etalage en winkel, met daarop de poster van de wijn van de maand, moest wijken.
Ons constante woekeren met de beperkte ruimte is jullie wel bekend. We zijn eigenlijk al jaren uit ons jasje gegroeid: de dozen wijn staan inmiddels tot aan het plafond, in elke hoek staan flessen. Onze droom is om ooit in een pand te zitten dat vele malen groter is dan het schattige pandje waar we nu zitten. Als we hadden gewild, hadden we dat al kunnen realiseren, maar we zijn nogal eigenwijs en stellen veel en specifieke eisen aan dat grotere pand. Daardoor is het juiste pand nog steeds niet gevonden.
Maar stiekem vinden we het met de dag leuker worden in ons kleine schattige winkeltje, merk ik binnen het hele team. Het is een sport om telkens weer iets nieuws te verzinnen waardoor we in de beperkte ruimte toch weer meer flessen kwijt kunnen. Zo hebben we tussen de Oostenrijkse en Duitse wijnen een gaatje gevonden om een nieuw schapje te maken. Daardoor hebben we het Duitse wijnassortiment kunnen uitbreiden. Voor de grap hebben we laatst onze omzet per vierkante meter uitgerekend. We kunnen ons niet voorstellen dat we dat bedrag ooit gaan halen op een grotere locatie. Dat maakt ons extra trots op ons blijkbaar efficiënte gehannes op de vierkante meter.
Even terug naar het weggehaalde bord tussen etalage en winkel. Markant detail is dat met het verdwijnen van dat bord ook de laatste poster uit de winkel is verdwenen. Banners, diplays en reclame op de ramen hadden we al niet, en tegenwoordig hebben we dus ook geen enkele poster en zelfs geen etalage meer. Naast dat we geen plek hebben voor marketing fratsen, willen we er eerlijk gezegd ook geen plek voor maken. We zijn nogal eigenwijs en geloven niet in de werking van schreeuwerige uitingen op de winkelvloer. En we vinden het ook vaak gewoon lelijke dingen. In plaats van een stuk karton zetten we liever meer flessen neer.
Onze insteek is een klassieke: in onze winkel staat het verhaal en de vraag van de klant centraal, en wij als medewerkers helpen om daar het juiste product bij te vinden. That’s it. Als team moeten we altijd lachen als er weer een vertegenwoordiger met de staart tussen de benen, marketing theorieën in de aktetas en posters onder de arm gedesillusioneerd afdruipt naar de auto.
Persoonlijk voel ik me als een vis in het water op onze klassieke winkelvloer. Als dromer waan ik me soms in een schattig winkeltje uit de jaren vijftig en zestig van de vorige eeuw, zoals die van mijn opa en oma. In de winkels van toen zag je vooral veel producten en veel helpende medewerkers, geen posters en andere poespas. Ik merk dat, nu de poster van de wijn van de maand verdwenen is, ik alleen maar enthousiaster word om je over deze wijn te vertellen en te laten zien waar hij staat.
Ooit zitten we in een groot pand. We fantaseren er vaak over. Wat een weelde zou dat zijn, al die ruimte! We willen een piano, een supergrote proeftafel en heel veel flessen, ontmoetingen en verhalen, en … nul posters. De grote zaak zal een schattig winkeltje zijn.
Ruben
1 reactie