Het hele universum lijkt mij de afgelopen tijd de Zuid-Afrikaanse kant op te duwen. De West-Kaap-kant op, recht het hart van de Zuid-Afrikaanse wijnbouw in, om precies te zijn. Ik ben niet spiritueel aangelegd en ik geloof ook niet dat bepaalde dingen voorbestemd zijn. Maar Zuid-Afrika als wijnland is me de laatste tijd zo vaak in de schoot geworpen, dat ik er niet omheen kan.
Het begint allemaal begin vorige maand op een warme nazomeravond, in de tuin van mijn ouders. Er komt een flesje op tafel dat zij bewaard hadden na de voorjaarsproeverij begin dit jaar. Het is de Private Cellar chenin blanc van Rijk’s Estate. Verrukt – want ik ben groot fan van Rijks – proef ik deze wijn heel bewust. Ik ervaar de frisheid van de druif, het filmende mondgevoel en de aroma’s van het hout, en dat allemaal heel mooi verweven met elkaar. Niks te veel, genoeg van alles. Perfect in balans.
Rijks Wine Estate ligt in de Tulbagh valley op een uur rijden van Kaapstad, en 100 kilometer ten noorden van bekende wijngebieden als Stellenbosch en Franschhoek. Het familiebedrijf is nog geen 30 jaar oud. Rijks bezit 23 ha en bracht in 2000 de eerste oogst op de markt. Het bedrijf focust op de lokale druivenrassen chenin blanc en pinotage.
Een week later schud ik in de winkel de hand van Tiger, een van de wijnmakers van Rijks. Hij maakt samen met zijn Nederlandse importeur een ronde langs de Nederlandse slijters, en ze stappen ook even in Rosmalen uit. We proeven twee geweldige pinotages van Tiger’s hand. Een uit de Private Cellar-serie, en een reserve. We besluiten de eerste op te nemen in het assortiment.
Dan, inmiddels is het eind september: een vriend van mij mag een paar weken op een huis passen in.. McGregor, Zuid-Afrika. Behalve een uitgebreide fotoreportage van de big five, de landschappen en de kustplaatsjes, appen en mailen we veel over de eeuwenoude wijngebieden en bijbehorende wijnhuizen. Ik raak met elke foto en elk bericht steeds meer in vervoering over dit land bomvol natuur, historie en wijn.
We zijn weer een paar dagen verder als ik in gesprek ben met een klant, die vertelt dat ze op werkvakantie gaat naar…Zuid-Afrika. De avond erna laat mijn vader een spraakmemo horen van een buitenlandse collega, vanwege de bijzondere taal. Je raadt het al: het is een begroeting in het Zuid-Afrikaans.
Ik kan zo nog wel even doorgaan maar volgens mij is de boodschap duidelijk. Het wijn-universum zorgt ervoor dat Zuid-Afrika on top of my mind is. Ik ben gegrepen door dit land. Een land met zoveel gezichten. Een land waar treurig genoeg apartheid een begrip werd. Een land met nog steeds heersende ongelijkheid en grote verschillen tussen arm en rijk. Maar ook het land van de big five, de vele natuurreservaten en wildparken. Het land waar legendarische wijnen vandaan komen en waar de wijnbouw al eeuwenlang bedreven wordt.
In 1652 schreef VOC-koopman Jan van Riebeeck het al in zijn dagboek: “Vandaag, ere aan God, is daar die eerste keer van Caepse druiwe wyn geparst naamlik van die mos vars uit die vat.” Een paar jaar later breidde gouverneur Simon van der Stel de wijnbouw verder uit. Naar hem is het grootste Zuid-Afrikaanse wijnbouwgebied Stellenbosch vernoemd.
Laat ik gehoor geven aan wat het universum me probeert te zeggen. Een reis naar Zuid-Afrika prijkt inmiddels bovenaan mijn bucketlist. Tot die tijd verdiep ik mij verder in dit land via het proefglas. En haal ik Zuid-Afrika, in de vorm van een pinotage of chenin blanc, wel naar Rosmalen.
