Afgelopen zondag was ik bij de proeverij van onze belangrijkste wijnimporteur. Dat is altijd een feestje. Een beetje rondlopen, nieuwe wijnhuizen uitproberen, en van bestaande wijnhuizen nieuwe wijnen en jaargangen proeven. Interessant, lekker. Dat zult u volgende week zondag merken, want een aantal van deze nieuwe ontdekkingen nemen we mee naar onze eigen overzichtsproeverij.
Daarover gesproken, zelf een overzichtsproeverij organiseren vind ik ook altijd een feestje. Het perspectief wordt dan omgedraaid. U komt naar de tafels, waar wij de wijn schenken en waar nodig uitleg geven. Het is fijn om mijn kennis en passie te delen, en te kijken hoe mensen daarop reageren. En ik houd erg van het stilstaande perspectief achter zo’n tafel, meer dan van het rondlopende perspectief. Het geeft meer rust, je kunt alles en iedereen om je heen goed bekijken. Al is daar natuurlijk weinig tijd voor tijdens onze eigen proeverij, omdat ik vaak word aangesproken voor advies.
De meest extreme vorm van het stilstaande perspectief is ergens gaan zitten, tussen mensen die niks van je verwachten. En dan blijven zitten, en kijken hoe de mensen passeren, en dan alleen maar observeren. Het is één van mijn grootste hobby’s. Op mijn vrije dag of vakantie kan ik uren op een terrasje of bankje bivakkeren. Kijken wat de langslopende mensen doen, dromen over wie ze zijn. Proeven op afstand.
Ik zoek nog naar een manier om ook dit perspectief een plek te geven in wijnproeverijen. Zou dit het perspectief van de fles kunnen zijn? Een showfles, alleen als aankleding bedoeld, in de hoek van de zaal. Mochten jullie me volgende week zondag missen op onze overzichtsproeverij, dan zit ik waarschijnlijk in die grote zes liter fles Moët & Chandon.
Ruben
