Afgelopen dinsdag had de Lithse fanfare, waar ik al vierendertig jaar in meeblaas, de eerste repetitie na de schoolvakantie. Na de repetitie nam ik zoals gebruikelijk plaats aan de bar en bestelde, opnieuw zoals gebruikelijk, een glas Paul Mas chardonnay. Drie keer hoera voor de wijnkeus van Gemeenschapshuis De Snoeck, want een betere kwaliteit huiswijn is nauwelijks denkbaar.
De verhalen aan de bar gingen over de vakantie-ervaringen van een ieder. Met mij (de blazende slijter) werden de bijzondere dranken besproken die men op het vakantieadres had gedronken. Ik moest denken aan jouw blog, Lotte. Net als jij was ik deze zomer een thuisblijver, dus moest het hebben van de exotische drankverhalen van anderen. Die zijn, nu de zomer zijn eind nadert, inmiddels ook in de winkel volop losgekomen. Er waren verhalen over rijstwijn in Maleisië en de ontdekking van een lokaal speciaalbier in
Groenlo, en over alles daartussenin.
Aan de bar vertelde een muziekmaatje me over haar eerste ervaring met droge riesling tijdens haar vakantie in Duitsland. Ik hoorde haar enthousiaste verhaal geboeid aan, dronk een slok van mijn chardonnay en ervoer de wijn plots heel intens. Deze slok degradeerde de eerdere slokken tot routineuze handelingen, uitgevoerd op de automatische piloot. De afgelopen dagen had ik het gevoel dat die vakantieverhalen en de Paul Mas chardonnay me iets wilden zeggen. Nu die gedachte even heeft kunnen borrelen in mijn hoofd, denk ik het te weten: ze vertellen over het met volle interesse en open zintuigen proeven van een drank. Op vakantie doen we dat bijna automatisch, omdat alles daar nieuw is en daardoor onze volledige aandacht heeft. Maar de dranken die in ons dagelijks leven voorbijkomen raffelen we nog weleens af.
De chardonnay van Paul Mas is daar voor mij een goed voorbeeld van. Het is een wijn die ik zelf niet snel zal kiezen, met mijn voorkeur voor lichte en verfijnde rode wijnen. Maar aan de bar van De Snoeck is die keus er niet en loop ik haar elke week tegen het lijf. Door het wekelijkse glas weet ik precies wat er met die wijn gebeurt als hij al een paar dagen openstaat, of als hij een keer iets minder gekoeld wordt geschonken, en wordt telkens bevestigd hoe goed de prijs-kwaliteit is.
Die analyses doe ik blijkbaar nogal onbewust, tijdens het kletsen met mijn muziekmaatjes en de barvrouw. De
vakantieverhalen van de afgelopen dagen laten me zien hoe mooi en fijn het is om dranken met volle aandacht te proeven. Ik weet dat natuurlijk al lang, en op het werk doen we sowieso niet anders, maar zelfs voor een professional is het blijkbaar nodig om af en toe een reminder te krijgen om dat ook in het dagelijks leven op die manier te doen. Het maakt van het alledaagse glas een vakantie-ervaring, zelfs als het niet het glas van je voorkeur is.
Lieve lezers, ik wil jullie daarom, ook namens Lotte denk ik, om meerdere redenen danken voor jullie vakantieverhalen. En hopelijk biedt dit blog jullie ook weer iets, troost bijvoorbeeld. Dat als je na een paar weken werken, inmiddels allang weer toe aan vakantie, met een leeg hoofd aan de bar plaatsneemt voor de routineuze vrijmibo, je ineens beseft dat dat willekeurige glas voor je neus een heuse vakantie-ervaring kan
zijn.
Ruben
