Als je dit leest, rijd ik misschien net het mooie Ahr-dal in: het spätburgunder (pinot noir) paradijs van Duitsland. Ik heb nog geen wijnreizen gemaakt dit jaar. Maar de Ahr, het gebied zo dichtbij Nederland waar ik ieder jaar probeer te komen, moet toch lukken, ook in deze tijden? Meestal blijf ik twee dagen, en ga ik op de eerste avond uitgebreid uit eten. Dat kan nu niet zomaar. Door mijn smetvrees heb ik niet alleen te dealen met de anderhalve meter, maar ook met andere dingetjes. Want wat als de ober, bij het klaarleggen van mijn bestek, met zijn besmette handen per ongeluk de vork aan de tanden heeft vastgehouden in plaats van aan de steel? En wat als het kamermeisje toevallig onbewust coronaklachten heeft en ik mijn gezicht in een besmet kussen druk? Op deze vrijdag 4 september 2020 maak ik een buitenlandse wijnreis, maar zonder toeters en bellen.
Als je dit leest, ben ik misschien bij Weingut Kriechel. Dit is de grootste zelfstandige producent in de Ahr, waardoor hij (naar mijn weten) als enige zijn spätburgunder onder een tientje kan verkopen. Ieder jaar heerlijke prijs-kwaliteit. Waarom heeft dit wijnhuis nog geen importeur in Nederland? Ik wil daar een doosje wijn kopen, zoals ik vaker doe als ik in de Ahr ben. Ze nodigden me uit voor een groepssessie later op de middag, met een uitgebreide rondleiding en proeverij. Al die vieze handen aan al die vieze glazen? Ik pas, en zeg dat ik rond de middag even kom.
Als je dit leest, ben ik misschien bij Julia Bertram. Bij mijn geliefde Julia proef ik de nieuwe jaargangen. Ja, bij haar wel: living on the edge! De drang om haar sublieme wijnen tot me te nemen, wint het van mijn smetvrees. En Julia, hoe kan Julia nou corona hebben? Ze maakt tijd voor me vrij, ook al zijn ze al aan het oogsten. Rode koontjes.
Als je dit leest, ben ik misschien alweer thuis, met de kofferbak van mijn Twingootje zwanger van de spätburgunder. Ik was goed mijn handen, pak een mooie fles uit de aanwinsten van de dag, pak een schoon glas, was voor de zekerheid nog één keer mijn handen, trek de fles open, en proost op mijn eerste en enige wijnreis van 2020. Een buitenlandse wijnreis in één dag.
Ruben
PS: ik zou het vervelend vinden als je door deze blog wordt ontmoedigd om de horeca te bezoeken. Laat je nooit de les lezen door iemand met een fobie! De horeca heeft zijn zaakjes over het algemeen prima voor elkaar in coronatijd: gewoon lekker gaan dus … als je geen fobie hebt.
