Frankrijk, zomer 2000. Mijn ouders, broertje en ik verblijven in een oude voormalige pastorie in Normandië. Een geweldig huis, met vloeren en trappen die bij het minste of geringste kraken – ook als er niemand overheen loopt. Het ruikt er naar oud hout en iets van tabak. De tuin is zo groot dat mijn broertje en ik er elke dag iets nieuws in ontdekken. We raken er niet uitgespeeld. Voetballen, tennissen, touwtje springen. We bedenken een spel-circuit waar iedereen verplicht meerdere rondes aan moet deelnemen – mijn ouders doen onvermoeid mee. Rondjes om de bomen rennen. Balanceren op boomstammen. We verzinnen de allerbeste spookverhalen: met stip op nummer één staat het verzinsel over een oude heks die in het tuinhuis woont. Als je met het waterpistool door de gebarsten ruiten schiet, kun je haar soms raken.
Rosmalen, zomer 2023. De bouwvak is aangebroken en dat is langzaamaan te merken in de winkel. Het is deze ochtend rustig en er is tijd voor klusjes die meer tijd vragen. Ik schilder de planken van het Spaanse wijnschap. De meeste klanten die binnenkomen, zijn al in vakantiesfeer en kijken reikhalzend uit naar hun zomerse reisjes. Het levert leuke gesprekken op. Ik hoor bestemmingen als Oostenrijk, Zuid-Frankrijk en zelfs Maleisië voorbijkomen. Weer een ander gaat naar de Moezel.
Een volgende klant zoekt een flesje Bourgogne om vast in de stemming te komen voor – je raadt het al – een vakantie in de Bourgogne. Of hij nog een wijnhuis gaat bezoeken? Dat zit er niet in met kleine kinderen, beantwoordt hij mijn vraag. Ik denk weer terug aan die vakantie in Normandië, de streek die voorbehouden is aan Calvados. Calvadosboeren bezochten we niet, mijn broertje en ik waren daar te klein voor. Later ontdekten mijn ouders dat een pitstop bij een wijnboer wel kon als ze ons perspectief boden in de vorm van een ijsje of andere traktatie na afloop. Zo gingen we de vakantie daarna naar cognacproducent Rémy Martin en een volgende vakantie naar een wijnboer in Saint Gervais, in het zuidelijke Rhône gebied.
Veel weet ik daar niet meer van. Maar de vakantieverhalen van klanten en collega’s in de winkel brengen me wel soms terug naar vakanties die ik later deed, of naar recentere (wijn)reizen. Zo vertelde een klant dat hij de hagelstorm die eind juli Noord-Italië, Oostenrijk en Slovenië teisterde, van dichtbij had meegemaakt. Hagelstenen zo groot als tennisballen vormden een bedreiging voor kamperende vakantiegangers en hun auto’s. Meteen dacht ik aan de wijnmakers rond het Gardameer, die Piet, Ruben en ik begin dit jaar bezochten op een wijnreis door de Valpolicella-streek.
Ook zij zullen last hebben gehad van het noodweer. Wijnmaker Davide van Antiche Terre vertelde toen dat de hagelbuien berucht zijn en een van de grootste bedreigingen voor de wijnbouw vormen. Bij de wijngaarden van Fattori zagen we de netten die de hagel moeten tegenhouden, zelfs nog hangen. Ik vraag me af of die netten ook tijdens deze laatste storm dienst hebben bewezen.
Vakanties en reizen geven je de kans om even te spieken in een andere wereld en alles wat daarbij hoort. Die andere wereld bestond voor mij als 7-jarige uit de oude pastorie met tuin in Normandië. Later verbreedde deze wereld zich naar andere (Europese) landen. Nog wat later werd wijn belangrijk onderdeel van vakanties. Ik deed tours door porthuizen rond de Douro, proefde vermentino op het Italiaanse Sardinië, en leerde amfora-gerijpte dessertwijn kennen op het eiland Cyprus. Eilandwijn is mij dus niet geheel vreemd, Ruben.
Dit jaar zit er geen tripje naar een eiland in. En ook geen vakantie in een oud Frans huis. Ik ga verhuizen dus blijven we dicht bij (het wijn-) huis. Mijn buitenlandse uitstapjes zullen voornamelijk bestaan uit jullie vakantieverhalen. Ik deel graag mee in de voorpret en ga met plezier met je op zoek naar een wijn uit jouw vakantieregio. En laten we bij thuiskomst het gesprek voeren over de wijnmakers en de wijnen die daar op jullie pad kwamen. Dat lijkt me leuk. Daarnaast kijk ik uit naar het moment dat ik, verhuisd, geïnstalleerd en wel, in mijn nieuwe tuin zit. Met een lekker glas wijn. Misschien maak ik wel een spel-circuit voor de buurt. Net als die zomer in 2000.
