Vanavond zouden we hem gaan opentrekken, de fles Brunello di Montalcino die we gisteren bij de lokale wijnboer hadden bemachtigd. Het was een prachtig bezoek geweest, precies zoals je je dat voorstelt als toerist. Montalcino lag te stralen in de zon op zijn Toscaanse heuvel. De wijnboer was aardig, gastvrij en vooral Italiaans. Op temperamentvolle wijze en in nauwelijks te volgen Engels vertelde hij over zijn vini, die hij beschouwde als zijn kinderen. Alle tijd nam hij voor ons, we mochten verschillende jaargangen proeven. We genoten met volle teugen, uitkijkend over zijn wijngaarden. Wat was het een perfecte dag. Dit was nog eens vakantie!
Vandaag begon minder goed. In de vroege ochtend barstte het warmteonweer los. Daar was het houtje-touwtje elektriciteitsnet rondom ons vakantiehuisje niet op bestand. Na wat gehoos en gehannes was de boel weer op orde. We waren inmiddels wel wat verlaat. We zouden die dag naar Sienna, en hadden gepland vroeg weg te gaan. Geen ramp, alle tijd, het was vakantie, en vanavond zou alles goedkomen met de fles Brunello. Op weg naar Sienna werden we hevig opgehouden door de hevige gevolgen van het hevige onweer. De weg was verzakt, er stond een mega lange file. Ons humeur verslechterde, en verslechterde verder toen er geen parkeerplek te vinden was in Sienna. Er bleek een historische paardenrace te zijn waar de hele regio voor uitliep. Na drie keer de stad rondrijden vonden we uiteindelijk toch nog een plekje. Om half zes waren we in het centrum en bleek de paardenrace net afgelopen. Dan maar een rondwandeling maken door het historische centrum. We keken inmiddels reikhalzend uit naar een heerlijk Italiaans diner in het sfeervolle Sienna. De paardenrace liefhebbers bleken echter hetzelfde te denken. Alles zat ram vol. Dus belandden we om tien uur ‘s avonds gedesillusioneerd bij de McDonald´s aan de troosteloze oprit van de snelweg richting Florence. Alleen het uitzicht op de Brunello die op ons zou wachten bij thuiskomst, hield ons humeur nog overeind.
Terug in het vakantiehuis rukte ik de capsule van de fles, en trok vervolgens de uitgedroogde kurk in tweeën. Waar ik thuis dit soort dingen vakkundig oplos met mijn professionele kelnersmes, was met dit botte IKEA gevalletje niks te beginnen. Geen Brunello dus. Wat een vakantiepret! We besloten dat we de volgende ochtend meteen naar de supermarkt zouden lopen, de eerste de beste Brunello en wat plastic bekertjes uit het schap zouden trekken, en de fles op het dorpsplein meteen open zouden knallen. Niet uitstellen: afdwingen, die vakantiepret!
Ik wens u veel vakantiepret deze zomer!
Ruben
PS: Wijnhuis Rosmalen blijft de hele zomervakantie open. We horen graag waar u zoal geweest bent en wat u zoal gedronken hebt. En … u mag best uithuilen bij ons, als u daar behoefte aan hebt!
