Ruben, er is iets met mij aan de hand. Misschien ligt het aan onze projectwijn. Aan de Rosapasso die we eindelijk sinds weken weer torenhoog konden stapelen. Of misschien zat er wel iets in de zee-champagne die we laatst proefden. Ik weet niet waar het vandaan komt, maar ik denk dat ik verliefd ben.
Ik weet niet op wie of op wat. Maar het gevoel van euforie en extase heeft bezit van mij gemaakt. Op werkdagen fiets ik opgetogen en met bonkend hart naar de Oude Baan. Ik dartel door de winkel en raak niet uitgepraat over onze wijnen en speciaalbieren. Na sluitingstijd fiets ik met blozende wangen terug naar huis, terwijl mijn hoofd overuren draait om woorden te vinden die de juiste lading aan mijn dag kunnen geven.
Dat laatste lukt eigenlijk nooit. Kijk alleen al naar de bijzondere ontmoetingen in de winkel. Onlangs trof ik een familielid dat ik zeker acht jaar geleden voor het laatst sprak. Binnen mum van tijd waren we verwikkeld in een gesprek waarin alle opa’s, oma’s, kinderen en kleinkinderen voorbijkwamen. Na een kwartier realiseerden we ons dat het ophalen van herinneringen niet de enige reden van haar bezoek aan de winkel was. (Je was op zoek naar Argentijnse chardonnay? Dan raad ik je die van Bousquet aan, erg lekker!)
Of het weerzien met mijn voormalige basisschooldirecteur. Hij kon zich mij en mijn broer die op dezelfde school zat, nog herinneren. Tijdens het afrekenen maakten we een tijdreis naar 2002 en passeerden alle docenten en oud-klasgenoten de revue. Met de belofte om tijdens een volgend winkelbezoek verder te praten, namen we afscheid.
Het zijn die dagen die dat verliefde gevoel aanwakkeren. Na een aantal uur praten, lopen en sjouwen zijn mijn benen leeg maar is mijn hart vol. Herken je dat? Om Piet te quoten: het is de magie van de winkel. En die magie blijft mij maar inspireren. Het wakkert mij creativiteit aan. Het liefst wil ik de hele dag zingen. Geen zorgen hoor, mijn vocale kunsten bewaar ik voor thuis.
Liever projecteer ik die creatieve gedachtestroom op de winkel. Bij elke nieuwe wijn schieten de opties voor socialmediaposts door mijn hoofd. En dit blog stond binnen twee minuten op papier. Ook wil ik álles wat er gebeurt, vastleggen. Een beetje alsof je een nieuwe relatie in stapt en de hele tijd foto’s wil maken van alles wat je samen meemaakt. Toch weer die verliefdheid.
Ook wil ik alles wat we proeven, graag vereeuwigen. Dat magische moment waarin we aan de proeftafel overdonderd zijn door de geur, kleur en smaak van een wijn: ik wil het in mijn hoofd prenten en nooit meer vergeten. Ik wil me ook weken later elk detail herinneren, zodat ik het zo precies mogelijk kan navertellen aan iedereen die er geïnteresseerd in is.
En daarom ligt er sinds kort een notitieboek op de proeftafel. A3 formaat, met veel papier en dus veel schrijfruimte. Van elke geproefde wijn maak ik aantekeningen. Druif, jaartal, wijnmaker. Kleur, geur, smaak. Alles handgeschreven, oldschool he? Ik vind dat ontzettend romantisch. Een papieren venster op de drankenwereld.
Lieve lezer, mocht jij bij jouw volgende bezoek aan de winkel richting proeftafel wandelen, schroom dan niet om ons proefboek eens open te slaan. Blader naar hartenlust, of schrijf zelf een stukje. Over de winkel, over wat je ziet of over wat je proeft. Net als wijn, is verliefdheid om te delen!
Lotte
2 reacties