Wat een handige dingen zijn het toch, apps als Untappd en Vivino. Je kunt er bieren en wijnen mee opzoeken, bekijken wat de gemiddelde prijs is en hoe de dranken beoordeeld worden door anderen. Daarnaast zijn de apps handige middelen om de drankjes die je zelf gedronken hebt te archiveren en ranken.
Steeds vaker komt het voor dat jullie, bij binnenkomst in de winkel, jullie apps aan ons laten zien. Soms toont het scherm jullie laatst gekochte wijn bij ons, een andere keer een foto van een door Vivino voorgestelde wijn, of een wijn die een vriend jullie voorstelt. Misschien merk je op dat soort momenten dat we snel proberen los te komen van jouw telefoon.
Dat doen we niet omdat we iets tegen moderne vensters hebben. Nogmaals, ze zijn super handig. We zouden Vivino- en Untappd-vrienden met jullie kunnen worden, en daarmee ons advieswerk gedeeltelijk kunnen automatiseren. Maar dit laatste is precies één van de redenen waarom we de telefoon toch vaak buiten beschouwing laten, want dat automatiseren vinden we niet spannend. Voor ons is de sport juist om zélf te onthouden wat jullie smaakprofiel is en jullie favoriete wijnen zijn, en je vervolgens te begeleiden naar de wijn die jou op dat moment het best past. De klassieke school dus.
Ook de kassa zouden we kunnen gebruiken om jullie drankvoorkeuren bij te houden, door bijvoorbeeld jullie gekochte dranken op jullie naam te registreren. Of we zouden klantenkaarten of spaarsystemen kunnen aanleggen, waarmee we jullie aankopen bijhouden. Je voelt hem al aankomen, ook van die gekke fratsen houden we niet. Als je binnenkomt willen we naar jou kijken, in plaats van naar jouw getallen op het venster van onze kassa. Het is dat een moderne computer sneller werkt bij het afrekenen, anders hadden we liever een klassieke kassa gehad, met zo’n hendel. Dit heeft alles te maken met het schattig winkeltje dat we willen zijn en blijven, zoals ik in een eerder blog al eens uiteenzette.
Vanwege ons klassieke advieswerk moeten we als team veel overleggen over jullie. Alle collega’s moeten immers op de hoogte blijven van jullie recente smaakvoorkeuren. En dat overleggen wordt alleen maar meer omdat we, zowel qua aantal klanten als qua aantal collega’s dat advies geeft, maar blijven doorgroeien. Dat gepraat is niet efficiënt, beseffen we, maar wel één van de leukste onderdelen van ons werk. Een kleine mededeling als “Die vrouw met die rode auto en groen-blauwe ogen is overgestapt van de Allnatt rouge naar de LAN crianza” is een voorbeeld van ‘werkoverleg’ of ‘werkoverdracht’ waar wij blij van worden. Wees niet bang, het bespreken van klanten blijft beperkt tot professionele zaken.
Als we het dus hebben over vensters op drank, dan is het eigenlijk zo dat jijzelf, beste bezoeker van onze winkel, ons venster bent. Als jij binnenkomt, dan weten we wat jij lekker vindt, tenminste: dat is ons streven. En als we vervolgens aan de praat raken en je in de ogen kijken, merken wij waar je vandaag zin in hebt. And then the magic happens.
Romantisch toch, zo’n klassiek venster op de drankenwereld? Ook naïef, hoor ik je denken, helemaal als ik erbij vertel dat we inmiddels rond de (grove schatting, aan registreren doen we immers niet) vijfhonderd wekelijkse klanten hebben. Misschien ís het ook wel naïef, en niet tot in de eeuwigheid vol te houden. Ik zal over een paar jaar de vensters weer eens naast elkaar leggen op deze plek, en ik beloof jullie dat, mochten we in de tussentijd echt niet langer zonder een bepaalde modernisering kunnen, we die schoorvoetend zullen doorvoeren. Voorlopig is het echter nog heel fijn en succesvol werken in ons schattig winkeltje met zijn klassieke vensters en genieten wij, en wij denken te zien jullie ook, daar iedere dag van.
Ruben
1 reactie