Voordat ik bij Wijnhuis Rosmalen kwam werken, was ik een poosje docent Maatschappijleer. De Tweede Kamer verkiezingen van aanstaande woensdag houden me daarom erg bezig. Ik ben nogal kritisch over de gang van zaken in deze verkiezingstijd en dan druk ik me nog zwak uit. Eigenlijk erger ik me groen en geel. De manier waarop media, burgers en ook politici zelf omgaan met de verkiezingen vind ik een belediging van ons mooie politieke systeem. U zult nu denken: laat die Ruben lekker op een andere plek commentaar leveren op de politiek dan in zijn blog over wijn. Daar heeft u een punt, maar ik zie veel parallellen met de wijnwereld en het kiezen van een wijn, waardoor voor u als wijnliefhebber en –consument een kritische blik op de verkiezingstijd toch interessant kan zijn, en waardoor ik ook voor mezelf kan verantwoorden waarom ik dit kritische relaas hier neerpen.
Mijn eerste ergernis is de opsmuk die zo belangrijk is geworden in de verkiezingsstrijd en die het zicht wegneemt op de inhoud. In de media gaat het over het roesje en de versprekingen van Henk Krol in plaats van de visie van 50PLUS. In de wijnwereld kunnen ze er ook wat van. Zo verschijnen er non-stop smeuïge verhalen over Chinese overnames van wijnhuizen in Bordeaux, die de aandacht afleiden van de inhoud van die wijnen.
Hiermee samenhangend erger ik me ook aan de alomtegenwoordigheid van de lijsttrekkers, voor de camera gesleept door media en politieke partijen zelf. Bij verkiezingen is het de bedoeling dat burgers op een partij stemmen vanwege haar goed doordachte visie op de samenleving, niet omdat haar lijsttrekker altijd zo gevat uit de hoek komt in debatten. In wijntermen: laat je niet leiden door de oneliners op de etiketten, maar ga op zoek naar de visie achter de wijn, want die doet meer recht aan de complexiteit van het product.
Nog zoiets: de beloftes en concrete maatregelen waarmee politici ons proberen te verleiden op hun partij te stemmen. Zie de 1000 euro van Rutte of het koranverbod van Wilders. In een coalitieland zijn dit niet te realiseren kreten, met als onnodig resultaat: boze burgers. Politici zouden zich moeten richten op hun algemene maatschappijvisie, die goed uitdragen en aangeven hoe burgers hen daarop kunnen afrekenen. Weer terug naar de wijn: wantrouw de wijnboer die beweert altijd zonder kunstmatige toevoegingen wijn te maken. In veel streken is het gewoon toegestaan om suiker toe te voegen als de druiven niet helemaal rijp zijn geworden, en dat wordt bij slechte oogsten dan ook massaal gedaan, ook door veel biologisch werkende wijnboeren. Beter zou zijn als die wijnboer een algemene biologische visie uitrolt, waarin hij zorgvuldig uiteenzet hoe hij de natuur zoveel mogelijk zijn eigen gang wil laten gaan. Daarmee leg je een serieus en betrouwbaar verhaal neer bij consumenten en is de kans groter dat ze zich voor langere tijd aan je wijn willen verbinden.
Mijn laatste ergernis, en dan houd ik echt op: die verschrikkelijke peilingen! Die leiden er toe dat kiezers alleen maar bezig zijn met de vraag hoe groot een partij wordt en of ze dat wel willen. Kuddegedrag, angst om te verliezen, rancune, waan van de dag: het zijn allemaal factoren die dit kiesgedrag sturen, maar een gedegen maatschappijvisie van kiezer en politieke partij speelt hierin opnieuw nauwelijks een rol. De wijnwereld kent zijn eigen peilingen op Vivino: de app waarmee wijnen door mensen over de hele wereld worden beoordeeld. Je kunt de best gewaardeerde wijn willen drinken, maar word je daar echt blij van? Is het niet veel bevredigender om op zoek te gaan naar het soort wijn waar jij zelf van houdt en daar een mooi exemplaar van te kiezen?
Het lijkt me verstandig dat ik deze jammerende blog afsluit. U bent dit gezeur niet van me gewend, en ik zelf ook niet. Ik voel dat ik me erger aan mijn eigen ergernis. Laat ik daarom proberen deze blog positief af te sluiten. Dat verdienen de Tweede Kamer verkiezingen ook. Ze vormen namelijk het mooiste moment van onze democratie. Het is een feestdag voor ons als stemmend burger. Dé dag om uw visie op de samenleving te uiten en die in alle vertrouwen in handen te geven van een politieke partij. Vergeet aanstaande woensdag dus al het gezeur van media, medeburgers en wijn bloggers en kleur met goede zin en vertrouwen uw rondje rood. En als we ’s avonds op de bank de uitslagen bekijken, zullen we dan ieder voor zich (en dus allemaal samen!) die ene fles wijn opentrekken waar we ons zo bij thuis voelen?
Veel wijsheid en plezier bij het stemmen, en … de volgende keer beloof ik weer een vrolijker blog.
Ruben
