Champagnefantasie

Hardloopschoenen vastgestrikt. Sleutel in mijn broekzak. Spotify aan. Ik trek de voordeur achter mij dicht en ren de straat uit. Stap, stap, stap. Adem in, adem uit. Na een kleine twee kilometer heb ik een fijn ritme te pakken. Dat is tegenwoordig het moment dat ik een podcast aanzet. De laatste tijd is dat er meestal een die over wijn gaat.

Kilometer drie
Ik luister naar Le Club & Sommeljj De Podcast. In deze aflevering zijn hosts Nadien en Jan Jaap in de champagnestreek en bezoeken ze Charles Heidsieck, een producent in Reims. Ze praten met de ‘chef de cave’ over zijn champagnes, over de frisse stijl die typerend is voor zijn product, over zijn omgang met klimaatverandering en kwaliteitbehoud.

Kilometer vier
Ik krijg het warmer en ondanks het boeiende gesprek, lopen mijn gedachten hun eigen pad. Ze voeren me naar Taittinger, ook een champagnehuis in Reims. Op oudjaarsdag proefde ik hun blanc de blancs uit 2008. Ik denk terug aan de ontlading van die intensieve decembermaand, die ik en mijn collega’s aan de proeftafel voelden. Bij het ontkurken van de fles maakte dat gevoel plaats voor nieuwsgierigheid naar de champagne.

Voor mij was het de eerste keer dat ik een champagne van deze kwaliteit en prijs dronk. Ik wist dat de wijn gemaakt werd van druiven uit vijf dorpen met de grand-cru classificatie voor chardonnaydruiven. (Avize, Cramant, Chouilly, Oger en Le Mesnil sur Oger). Daarna had de wijn een tien jaar durend ouderingsproces ondergaan in des caves, de kelders, waardoor ik een volle, romige champagne verwachtte.

Kilometer vijf
Terwijl ik bijna op de helft van mijn training ben, stroop ik mijn mouwen op en denk ik aan wat ik proefde. Wat opviel was de enorme mineraliteit die de wijn bevatte. “Wat knap dat er na al die jaren rijping nog zoveel frisheid aan te ontdekken valt”, zei Ruben nog tegen me. Die frisheid ervoer ik ook en daarnaast proefde ik ook iets noot-achtigs, en weinig fruit: waar dan wel weer een ferm aanwezige mousse tegenover stond. De afdronk was aanhoudend waardoor de champagne een blijvende indruk bij mij achterliet.

Kilometer zes
Over de helft: ik versnel mijn pas en knik naar een hardloper die mij aan de overkant van de weg passeert. In die decembermaand proefde ik meer mousserende wijnen dan in de twee jaren daarvoor. Het hoort volgens Piet en Ruben bij het werk in december (he wat vervelend nou) – al dat proeven is immers nuttig om het verschil tussen ons assortiment aan mousserende wijnen goed uit te kunnen leggen aan klanten.

Ik beleefde de kwaliteit van Baron Fuente, de subtiliteit van Ruinart en de verfijnde zachtheid van Billecart Salmon. De romigheid van Franciacorta deed daar niet voor onder, net als het palet aan smaken die de spumante van Villa Sparina met zich meebracht.

Kilometer acht
Wat hebben mousserende wijnen toch veel te bieden. En wat is het leuk om steeds beter een naam te kunnen geven aan wat ik proef. Terwijl mijn hartslag verhoogt, probeer ik het proefformulier uit de SDEN 3 cursus voor de geest te halen. Toast, brioche, steenfruit, citrusfruit, mineralen, gist, boter. Terwijl ik de laatste bocht richting huis maak, hoop ik dat we dat proefformulier heel snel weer klassikaal kunnen invullen.

Kilometer tien
Ik verlaat mijn champagnefantasie en haak weer aan bij de podcast. Nadien en Jan Jaap zijn inmiddels aan proeven toe. Ik zet een eindsprint in tot aan de voordeur en eenmaal binnen trap ik mijn schoenen uit. De training zit erop. Ik pak een glas water en spoel in gedachten de tijd vooruit. Over een kleine maand bezoeken ook Piet, Ruben en ik de Champagne. Uit de ontmoetingen met champagnemakers zal onze eigen spreekwoordelijke podcast vloeien, want er zullen genoeg interessante gesprekken ontstaan.

Spotify laat ik tijdens de wijnreis dus thuis. Mijn sportschoenen gaan wel mee in de koffer. Dan kan ik ook in Reims mijn champagnefantasieën de vrije loop laten.

Lotte