Ik heb haast! Ik ben aan het leren voor het examen van de Vinologenopleiding eind februari en heb eigenlijk helemaal geen tijd voor het schrijven van deze blog. En geef me geen mooi glas wijn nu; ik zou er niet van kunnen genieten.
Gek dat sommige dingen heel goed gaan onder (tijds)druk, en andere dingen juist niet. Bij het schrijven van mijn maandelijkse blog is druk geen probleem. Sterker nog, ik heb die eigenlijk nodig. Een paar uur voordat Roel (de samensteller van de nieuwsbrief) mijn stukje uiterlijk moet hebben ontvangen, word ik pas echt actief en komt de tekst op papier. Met de deadline in zicht lijkt er een stofje bij me vrij te komen waardoor ik sneller denk, duidelijkere verbanden leg, creatiever word en meer output lever. Vraag me niet om een week van te voren de blog al af te hebben. Dat lukt gewoon niet, dan zit ik maar te wonen in mijn dromen.
Wijn en haast gaan echter totaal niet samen. Heeft u ooit iemand een beeldschone Bourgogne achterover zien gooien? De verfijnde smaak van de wijn zou helemaal verloren gaan. Dat geldt eigenlijk voor elke betere wijn. Het subtiele samenspel van fruit, tannine en zuren word je pas echt gewaar als je heel bewust proeft en daar de tijd voor neemt. Het is ook niet zo dat je na één slok over kunt gaan tot de haastige orde van de dag. De wijn ontwikkelt zich in het glas, en zal zich bij iedere slok weer anders aan je tonen. Wil je de ziel van de wijn ontdekken, dan zal je rustig moeten blijven zitten.
Hetzelfde principe geldt voor andere kwaliteitsdranken, zoals whisky, rum of de befaamde Franse distillaten cognac, armagnac en calvados. Alleen in onthaaste toestand zullen deze dranken zich in al hun rijkdom aan je tonen. En ja, het geldt tegenwoordig ook voor bieren, speciaalbieren wel te verstaan, want die zijn net zo complex en subtiel geworden als wijnen en distillaten. Het grappige is dat menig speciaalbier liefhebber zelf nog moet wennen aan de nieuwe status van zijn drankje. Het komt geregeld voor dat ik een speciaalbier klant aan de toonbank tref die samen met zijn maten even acht of tien (!) speciaalbieren naast elkaar wil gaan proeven op één avond. Achteraf krijg ik vaak van zo’n klant te horen dat het hoge tempo niet bij iedereen in het gezelschap goed was gevallen (en dat mag u letterlijk nemen).
Haast als vriend bij het schrijven en vijand bij het proeven: gek, dat verschil. Ik vind beide activiteiten namelijk veel op elkaar lijken. Bij beiden moet je je goed concentreren en moet je verbanden leggen. Ik kan het verschil dus alleen constateren, verklaren kan ik het helaas niet voor u. Is er misschien een psycholoog onder u die dat mij eens kan uitleggen? Dan kan ik over dit onderwerp nog een keer een ‘deel twee’ schrijven.
Afronden nu, deze blog. Even snel een simpel pilsje pakken uit de koelkast, voor de instant bevrediging. Ik moet weer de studieboeken in.
Ruben
