Laatst trok ik, laat op de avond, de Barolo van Il Pilone open. Als liefhebber van de Nebbiolo druif kon ik deze grootse Nebbiolo wijn niet langer zien liggen. Dus besloot ik om, vlak voor het slapengaan, de Koning der Wijnen te ervaren. Nou, dat viel tegen! De smaak was vlak, ik proefde weinig fruit, en de kenmerkende kruidigheid was ook niet aanwezig. Teleurgesteld ging ik naar bed. De volgende dag was ik vrij en schonk ik, met een veel lager verwachtingspatroon, een nieuw glas Barolo in. En bam, daar werd ik vanuit het niets alsnog geconfronteerd met een koninklijke wijn! Ik proefde een subtiel samenspel van rood fruit, zoethout, verfrissende zuren en bijpassende tannine. Alles was perfect in balans, niks overheerste.
Nadat ik een beetje was bijgekomen van deze prachtige ervaring, besefte ik wat er was gebeurd. Deze Barolo had duidelijk behoefte aan zuurstof. Uit de boeken had ik geleerd dat sommige complexe wijnen zich pas openen als ze even hebben kunnen ‘ademen’. In de praktijk had ik dat echter nog niet zo duidelijk ervaren tot nu toe. Een ware eyeopener dus. Een volgende Barolo zal ik zeker decanteren! Er was echter niet alleen iets met de wijn gebeurd, maar ook met mij. Ik besefte dat ik het tweede glas in een heel andere staat had gedronken dan het eerste: ik was uitgerust en had een rustige dag gehad. De randvoorwaarden waren veel beter om goed te kunnen proeven. Mijn smaakpapillen waren perfect geprepareerd voor deze wonderschone ervaring.
Het is fascinerend, het doorgronden van het karakter van wijn. Voor mij is een wijn net een mens. Het openen van een fles is zoals het ontmoeten van een mens. Je vraagt je af: met wie hebben we hier te maken? Wie ben jij? Net als bij een mens zijn die vragen niet gemakkelijk te beantwoorden en word je soms verrast. Goh, ik dacht dat je veel pittiger was (om bij mijn Barolo-ervaring te blijven)? Ligt dat aan mij (vermoeid) of aan jou (behoefte aan zuurstof)? Het is dus niet alleen belangrijk de wijn te leren kennen, maar ook jezelf. Wie is de wijn en wie ben ik? Hoe zitten we in elkaar? En zitten we lekker in ons vel? Aandacht voor de ander en voor jezelf levert een diepgaand beeld op van de dingen, of dat nu een mens is of een wijn. Belangrijk daarbij is te beseffen dat zowel wij mensen als wijn levende wezens zijn en constant in ontwikkeling. De kunst is dus je oordeel uit te stellen: eerst even afkoelen, een nachtje slapen of elkaar de ruimte geven. Dat voorkomt dat je onverhoeds een subtiele Barolo door de gootsteen spoelt.
Ruben
