In het grensgebied van het oude en het nieuwe jaar doen we allemaal, bewust of onbewust, dezelfde gedachteoefening: terug- en vooruitkijken, de balans opmaken. Bij Wijnhuis Rosmalen hebben we daar bar weinig tijd voor in november en december, want we zijn dan met één grote sprint bezig richting kerst.
Maar zodra op kerstavond de laatste klant huiswaarts keert, hangt die sfeer van terug- en vooruitkijken meteen in de winkel. We genieten dan, elk jaar weer, met het hele team en aanhang van een heerlijk buffet met (natuurlijk!) de mooiste wijnen. We bespreken met elkaar de mooie evenementen en bijzondere winkeldagen die zijn geweest, de (ja, ook in 2018 weer stijgende!) omzetten die we hebben gerealiseerd, en de wilde plannen voor het volgende jaar.
Vervolgens volgen altijd twee bijzondere dagen. Voor het eerst in maanden zijn we als collega’s niet onder elkaar. Dus is er tijd voor het meer persoonlijke balanswerk over de zaak en de drank.
Dit jaar had ik, familiair gezien, een vrij rustige eerste kerstdag, dus kon ik goed losgaan in mijn hoofd. Het eerste beeld dat bij me opkwam toen ik aan 2018 dacht, was de vaste maandagmiddag klant die me een fles Fronsac 2003 gaf. Maandagmiddag is het relatief rustig in de winkel en hebben de meeste klanten (want veelal gepensioneerd) zelf ook veel tijd. Zo ook deze man. Hij is liefhebber van Franse en Duitse wijnen, dus praten we vaak met zijn tweeën over deze klassieke wijnlanden, wat hij heeft geproefd, wat hij in zijn kelder heeft, en wat wij voor hem onder de kurk hebben. Ik geniet volop van die momenten en hopelijk hij ook.
Op een maandagmiddag kwam hij dus ineens binnen met een fles Fronsac 2003 onder de arm. Hij had nog een aantal exemplaren daarvan in zijn kelder, en vroeg zich af of ze nog te drinken waren. Of ik hem wilde proeven? Natuurlijk wou ik dat, maar de beste man wou beslist niet dat ik dat ter plekke deed. Ik moest dat vooral rustig doen, samen met het hele team. Zo gebeurde, en zo hadden we die week weer een interessante en vooral ook lekkere vrijdagmiddagborrel, want deze Bordeaux stond nog recht overeind en was heel mooi uitgerijpt.
In eerste instantie schrok ik een beetje van het feit dat dit mijn eerste gedachte was over 2018. Niet bepaald groots en meeslepend. Maar tegelijkertijd wist ik: in de kern is dit wat ik echt belangrijk vind, deze cadeautjes. En voor de duidelijkheid, daarmee bedoel ik niet die fles Fronsac, maar de mooie ontmoetingen met klanten.
Ook in 2019 doe ik weer met veel enthousiasme mee met de grote nieuwe doelen van Wijnhuis Rosmalen, maar mijn belangrijkste persoonlijke doel en drive blijft hetzelfde: u, met uw vraag en verhaal. Ja, dat vind ik zelf ook sentimenteel en pathetisch klinken, maar het is zoals het is. Één keer per jaar, in deze periode van reflectie, mag ik dat toch wel uitspreken?
Ruben
